Ineens valt het me op tijdens het teruglezen van de blogjes die ik schreef. Ik ben Toon een beetje kwijtgeraakt gedurende het jaar. En dat terwijl ik toch zoveel van zijn versjes hou. Daarom hier nu een versje om het een beetje goed te maken. Het komt uit het Groot Versjesboek. Een verzamelbundel van zijn werk. Het heet: de Regenboog.
Ik denk maar, altijd als ik zachtjes ween,
er is een zee, daar stromen alle tranen heen
en door mijn raam zie ik de lieve regenboog
'weer veel verdriet, vandaag', de zee staat hoog.
En de tranen die ik lach om m'n pleziertjes,
ze biggelen door het land in dartele riviertjes
en door mijn raam zie ik de lieve regenboog,
'weer veer plezier vandaag', zo op het oog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten