zondag 31 december 2017

Losse eindjes (4)...

Zo aan het eind is het fijn om nog eens na te lezen wat ik allemaal schreef dit (bijna) afgelopen jaar. Er zijn verschillende dingen waar ik nog wat over wil zeggen. Vandaar de rubriek losse eindjes. 
26 juni: verzamelingen. Ik verzamel nog steeds en zal daar mee door blijven gaan. Ook ga ik door met het laten zien van collages die ik maakte. Ik heb er zoveel plezier in ze te maken. 


27 juni beloofde ik jullie het verhaal achter de kaarten te vertellen. Een romantisch verhaal. Ik dacht er zelfs even over om er een 'project' van te maken. Dat lukte toen qua tijd niet en toen ik daar op 7 augustus nog eens over nadacht, bleef het ook een beetje in de ruimte hangen. Inmiddels zijn alle fotokaarten hier geshowd en heeft het project niet veel zin meer. Ik beloof jullie wel dat ik er een blog aan zal wijden. Het is te mooi om het jullie te onthouden.


28 juni schreef ik over het sterven van de beste vriend van onze zoon. Wat was dat intens verdrietig. We denken nog veel aan hem en in onze verhalen komt hij veelvuldig langs. Het zal moeten slijten met de jaren maar helemaal weggaan zal het nooit.


29 juni de ATC's en boomrang kaarten. Over het schrijven over de ATC's was ik een beetje te scherp. Alsof er aan mij een groot kunstenares verloren was gegaan. Dat was niet netjes van me en ik heb er ook mijn excuses voor aangeboden. Ze worden nog steeds gemaakt, de Artists Trading Cards en ik ben van plan er ook weer eens mee te gaan beginnen. Boomrangkaarten bestaan ook nog steeds. Ik zag ze laatst in een theatercafe waar je ze gratis mee kon nemen. En in de kringloop. Maar daar moest je er voor betalen ;-)


10 juli liet ik jullie een flinke stapel tijdschriften zien. Ik bladerde ze allemaal door, knipte er plaatjes uit, scheurde er zelfs hele bladzijden uit om er enveloppen van te maken. Daarna werden ze gebruikt door de kleine meisjes om mee te knutselen. We maakten er slingers en andere kunstwerkjes van en daarna verdwenen de allerlaatste restjes in de papiercontainer. Inmiddels is er zich al weer een nieuwe stapel aan het vormen. Voor het nieuwe jaar hoef ik niet ongerust te zijn. We beginnen gewoon weer van voor af aan.


11 juli: de kat van de buren is de rest van de zomer steeds even op visite geweest. Maar alleen als het raam openstond. De laatste keer dat ik haar zag is een paar weken geleden. Ze zag er mager uit en haar vachtje was erg dun. Ze is ook al een heel oud dametje aan het worden. Ik hoop dat ze straks als het mooi weer wordt, toch weer even gezellig komt 'buurten'.
12 juli schreef ik over de bladwijzers die ik jullie ook liet zien. Ik was toen van plan om er nog weer eens een paar te tekenen maar het is er tot nu toe nog niet van gekomen. Wie weet gaat ook dat in het nieuwe jaar gebeuren ;-)


13 juli: schreef ik over het Winkeltje van Tineke. Was het nou open of dicht? Wel of niet op FB en MP? Er was, zelfs voor mij geen touw aan vast te knopen, laat staan voor jullie. Na de operatie was er helemaal geen eenduidige lijn meer te trekken. Ook dat gaat veranderen hoop ik. Wat een plannen toch allemaal hè? Terwijl ik dit zo opschrijf, denk ik o oh als je er maar een gedeelte van kunt waarmaken zal dat al genoeg zijn, Tineke. Nou ja, we zullen zien....


14 juli: wat ik toen schreef raakte me een beetje bij het teruglezen. Wat ben ik toch optimistisch (niet onwetend) de operatie tegemoet gegaan. Ik dacht toen echt dat ik met kerst een soort van nieuw mens zou zijn. Nooit gedacht dat de operatie zou slagen maar dat de echte ellende pas daarna zou beginnen. Ik heb toen echt nooit gedacht aan het feit dat ik tot drie (3!) keer toe verkeerde medicijnen zou slikken. Of dat ik aan beide knieën een peesontsteking zou oplopen dankzij te intensieve therapie/revalidatie.


Het is maar goed dat ik er zo optimistisch aan begon anders was de operatie vast niet doorgegaan denken jullie ook niet? Ik ben nu van de laatste enge pillen aan het afkicken en daarna neem ik niks anders meer in dan paracetamol. Ik heb mijn lesje geleerd. Dokters kunnen me van alles voorschrijven maar ik ga het niet meer innemen. No way! Herstellen moet dan maar op een andere manier. Volgend jaar kerst hoop ik een ander mens te zijn ;-)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten