maandag 4 december 2017

Koperen Kees...

Donderdag 30 november. Het is al weer even geleden dat ik G tegen kwam. Om precies te zijn was dat bij de bazaar van de kerk hier in de buurt. Daar waar ik die lekkere oliebollen kocht. Ik schreef er al eerder over hier op mijn blog. G is mede-organisator van een handwerkgroepje waar ik ooit lid van was. Het is jaren geleden dat ik er naartoe ging en volgens mij was de groep ook ter ziele, maar nu was er een doorstart gemaakt. Op een ander tijdstip. Niet meer in de avond in een koude school waar het slecht parkeren was met de auto, maar in de ochtend en nog wel hier om de hoek. Kom je weer eens kijken vroeg G? En dat beloofde ik. In oktober was ik nog niet mobiel genoeg om zover te lopen maar deze maand lukte dat wel. Waar is het precies, vroeg ik G? In het gebouw van Koperen Kees, zei ze. 


Koperen Kees is een jeugd theaterschool waarvan ik dus dacht dat hij een paar dorpen hier verderop gevestigd was. Maar nee dus. Het is tegenover de bloemenwinkel zei G nog. Aan de linkerkant. Gelukkig liep ik langzaam want anders had ik het zeker over het hoofd gezien. Tussen twee huizen, een lang pad naar achter en daar stond het gebouw. En wat was het er leuk. Door onvoorziene omstandigheden was het dit keer niet van half tien tot half twaalf, maar van tien tot twaalf uur. Ik was dus ruim op tijd om even rond te kijken. Ik mocht wat foto's nemen. Zo de foto hierboven. Die was voor de peuter theatergroep. De kleintjes gingen door de deur en kwamen in een andere wereld. Zoals je ziet stond de deur midden in de ruimte. Achter de deur was het hetzelfde als er voor maar toch zag je het gebeuren in de koppies van de kleintjes. Zo leuk!! :-)


Voor ons waren lange tafels tegen elkaar gezet. Er kwamen uiteindelijk twintig mensen en het was een gezellig weerzien. Ik zat aan de korte kant van een van de tafels en keek uit op de wand hierboven. Grijze achtergrond met allemaal spijkers daarin. Om de spijkers zaten sleutelgaten. Ook hingen er rekwisieten die gebruikt waren bij diverse voorstellingen. Camera's, klokken, verrekijkers en zo. Er hingen wat sleutels en foto's van voorstellingen die gegeven waren. Ik vond het zo leuk!


In een van de andere zaaltjes/lesruimtes lagen muziekinstrumenten op tafel. Ik had zomaar zin om er mee aan de slag te gaan. In gedachten zag ik de kleintjes al huppelen en dansen. Of zingen en bezig met de instrumenten. Er zijn diverse groepen. Het begint met de kleintjes. Ik denk dat de kindjes van de deur hierboven een jaar of drie waren. De oudste kinderen zijn 15 jaar. Overal zag je leuke hoekjes. Een voorleeshoek bijvoorbeeld. Vol met alleen maar sprookjesboeken. Kussens om lekker in te zitten. Gezellige hoekjes voor de ouders om wat te kletsen tijdens het wachten op hun kroost. Koffie en thee kon je kopen in een soort van koffiehoek. Er was teveel om te zien in één keer.


Kijk nou eens naar dit hoekje. Schattig toch? Het ontstaat vanzelf, zei een van de medewerkers. Iemand zet een paddestoel neer. De volgende zet er een hertje naast. Weer iemand anders doet er een bladerslinger omheen en nu stond er ineens een bootje wat iemand vouwde van bladmuziek! Hoe leuk is dat. Oh, ik werd er zo enthousiast en blij van, van dit hele gebeuren. Wat een gemis toch dat ik deze wereld niet kende. Volgende maand is er geen bee (bijeenkomst van de handwerkclub) en dat vind ik gewoon jammer weten jullie dat? In januari hoop ik weer van de partij te zijn en misschien zijn er dan wel weer nieuwe hoekjes ontstaan die ik jullie kan laten zien. Dagdag!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten