Vrijdag de dertiende...

Vrijdag 13 oktober. Ik ben helemaal niet bijgelovig maar toch is dit een bijzonder datum vinden jullie niet? Op vrijdag de dertiende denk je er toch even aan. Ik heb redelijk geslapen. Misschien wel omdat ik fijne dromen droomde na het bezoek van mijn pa. Ik droom de laatste weken echt veel. Rare dromen ook. Misschien komt dat door de medicijnen. De medicijnen waar ik er zoveel van meegekregen heb vanuit het ziekenhuis. Ik vraag me echt en in alle ernst af of ik die allemaal wel opkrijg. Of ik, nu ik me langzaamaan beter voel, niet meer last van de bijwerkingen heb dan dat ik er voordeel van heb. Zo ben ik bijvoorbeeld elke ochtend misselijk. Het lukt me maar zelden om te ontbijten en als dat eens een keer wel het geval is, kan ik het nooit binnenhouden. En zo zijn er nog veel meer rare en onverklaarbare dingen die me doen vermoeden dat er iets niet goed zit. Gelukkig komt de huisarts rond twaalf uur en kan ik dat met haar overleggen. De man is vandaag naar de tandarts voor de half jaar controle. Wij hebben nog steeds onze oude tandarts en dat betekent in de praktijk anderhalf uur enkel reis rijden. Gelukkig maakt hij een combinatie met een bezoek aan een potentiële nieuwe klant en valt het dus wel mee. Ik ben weer alleen thuis vandaag. Het is buiten niet koud maar het waait behoorlijk en ik besluit vandaag binnen te blijven. Ik wacht tot half twee op de dokter maar ze komt niet. Om half twee begint het middagspreekuur en daarom voel ik me gerust om een dutje te doen. 

 Wel heb ik een briefje bij de bel van de voordeur geplakt waarin ik vraag om geduld want het duurt wel even voor ik uit bed ben en naar de voordeur ben gelopen. De mensen hebben hier altijd zoveel haast dat dat geen overbodige luxe is :-) Met de huis- en de mobile telefoon naast me doe ik toch maar even de ogen dicht maar er komt weinig van slapen. Vrachtwagens rijden af en aan naar het huis wat naast dat van de buren gebouwd wordt. Scholieren van de twee grote middelbare scholen rijden langs de keuken en produceren de nodige decibellen om boven het verkeer uit te komen :-) Het Whats-app vriendinnengroepje heeft wat overleg en ik hoor de berichtjes binnenkomen. Hoe zet ik dat geluid ook al weer uit van die app? De huistelefoon gaat en mijn zusje vraagt hoe het is. Van slapen komt niet veel en ik besluit maar op te staan. Ik heb me net weer aangekleed als de deurbel gaat en er een oud collega van de man voor de deur staat met een bos bloemen voor mij. En veel vragen voor de man (ze zitten samen in het bestuur van het KWF). De man is alweer onderweg naar huis en kan elk moment thuiskomen. De collega heeft wel zin in koffie en ik zet de bloemen vast in het water. De vazen staan bovenop de kast en daar kan ik niet bij. Dat komt later wel.

Ik ken de ex collega wel maar niet heel erg goed. Gelukkig is het een man die veel te vertellen heeft en in ontelbaar veel besturen en verenigingen zit. Hoe fijn is dat. Ik hoefde alleen maar op het goede moment ja of nee te zeggen. Of o ja? of eh nou nou. Jullie kennen ook vast wel zo iemand ;-) Hij heeft een vrij sterke aftershave op en langzaamaan word ik een beetje misselijk. Ik heb veel last van geurtjes. Of het nou schoonmaakmiddel is of wasmiddel. Parfum of after shave of een luchtje buiten, ik ruik het gewoon allemaal heel sterk. Gelukkig hoef ik niet lang met hem alleen te zijn en kan ik terug naar bed. Als hij weggaat houd ik me slapend want ik heb genoeg verhalen gehoord ;-) Nog een uurtje kan ik rusten voordat ik weer therapie heb. In dat uur word ik zieker en zieker. Ik besluit te overleggen wat te doen. Wel of geen therapie? Hij besluit niet en adviseert me de dokter te bellen. Die heeft zich nog steeds niet gemeld. De assistente zegt dat ze aan het eind van de middag langskomt. Na het middagspreekuur. Ze vraagt me daarop te wachten en gehoorzaam (!) als ik ben, doe ik dat.

Maar helaas voor mij komt ze weer niet. Wel belt ze om zeven uur dat ze klaar is en of ik het fijn zou vinden als ze nog langskomt. Dat hoeft voor mij even niet meer. De misselijkheid kan ik volgens haar bestrijden door even een paar dagen niet te eten. Waarvan akte! Wat een raar advies voor iemand die zoveel medicijnen slikt. Dat kan toch niet. Ik laat het er maar bij en besluit het ziekenhuis te bellen. Daar geven ze me tenminste wel antwoord.