Van alles wat schrijf ik hierboven als titel voor dit blog want ik voorzie dat dit een van de hak op de tak berichtje gaat worden. Net als de foto's bij dit bericht. Er zit weinig structuur/lijn in, ha! Waar zal ik eens beginnen? Misschien maar bij de fysiotherapeut. Die kwam gisteren weer langs. Hij helpt mij bij de oefeningen die ik moet doen ter voorbereiding op dat wat komen gaat. We evalueerden afgelopen week en ik moest de oefeningen voordoen om te zien of ik ze goed had uitgevoerd. Het luistert allemaal nogal nauw. De oefeningen van vorige week dus.
Hij was verbaasd dat ik al zover gekomen was. En ikzelf eigenlijk ook wel. Maar weet je hoe fijn het is dat ik nu eindelijk aan de slag kan met dingen die direct resultaat hebben en voor straks helpen te herstellen/revalideren? Echt, ik ben tot op het bot gemotiveerd. Volgens Nico (de fysiotherapeut) moet ik er zelfs voor waken om niet al te fanatiek te zijn. Pijnbestrijding is ook gestart en elke avond moet ik de gewrichten koelen. Het hoort er allemaal bij. Vandaag heb ik weer spierpijn van de nieuwe dingen die ik gisteren leerde en moest oefenen. Maar spierpijn is pijn die verdwijnt en dat is nooit erg.
Verder is het vandaag (zaterdag) monumentendag en veel mensen bezoeken monumenten hier in het dorp en in de streek. Ik woon in de gemeente die officieel uitgeroepen is tot minst groene gemeente van Nederland. 80% van alle grond hier is verhard en bestraat. Ik heb het idee (niet bewezen hoor) dat er hier ook heel weinig oude dingen/monumenten bewaard zijn gebleven. Oud is onderhoudsgevoelig en daar houdt de gemiddelde Westlander niet van. Zo ben ik nog altijd blij om in dit kleine straatje te wonen. Waar relatief veel oude huizen bewaard zijn gebleven.
Niet veel groen, niet veel monumenten maar uiteindelijk wel bezoekers voor de Oude Kerk hier in het dorp. Zij bezochten het monumentale gebouw en de zomerbloemententoonstelling. Ik schreef er al over. Ik lijk nu een beetje mopperig maar dat ben ik niet hoor. Ik vind het alleen zo zonde dat er zo weinig aandacht voor alle oude dingen is. Alles moet nieuw en efficiënt zijn. Dat is natuurlijk ook waarom de tuinders zoveel succes hebben met het telen van groenten en bloemen. Maar goed, als je goed zoekt vind je heus nog wel wat leuk hier en daar. Ik zal proberen er zo af en toe eens wat over te vertellen hier. Of eigenlijk doe ik dat al bedenk ik me nu. Ik voelde het al bij het schrijven van de titel... een rommelige blogpost
Gisterenmiddag werd ik gebeld door mijn oude vader. Hij heeft een nieuwe mobile telefoon en weet daar goed weg mee. Hij belde me maar was nauwelijks te verstaan. Waar ben je, vroeg ik hem? Ik sta in Hoek van Holland bij de Maesland kering. Oei, ik schrok er van. Want ja, hij is toch een man van 83 jaar. Was hij verdwaald op weg naar mij? Was zijn navigatie uitgevallen? Heeft hij überhaupt wel een navigatiesysteem in de auto? Maar nee, niks van dit alles. Het bleek dat hij daar met een heel gezelschap mensen uit het dorp e.o. was. Met de PCOB. Protestant Christelijke Ouderen Bond. Ze waren een dagje uit. Toen hij het vertelde herinnerde ik me weer dat hij het eerder genoemd had.
Pa had aan iedereen in de bus verteld dat ik hier in de buurt woon. Iedereen in de bus kende me nog van vroeger uit het dorp. Hoe leuk! Na Hoek van Holland zouden ze gaan lunchen in Monster in de druiventuin. Aansluitend zou er een rondleiding zijn door de kassen. Zou het niet leuk zijn als ik ook even naar Monster zou komen en iedereen even gedag zou zeggen? Met mijn fysiek een hele uitdaging nu maar ach ik grijp elke gelegenheid aan om mijn ouwe pa even te zien en nu zo'n beetje het halve dorp daar was was dat natuurlijk de bonus :-)
Het lukte om iedereen even de hand te schudden en met de meesten een praatje te maken. Lekkere druiven werden mee naar huis genomen. Maar volgens mijn vader had iedereen ze in de bus al op. Geen probleem want Pa had royaal beloofd dat ik wel nieuwe mee kon nemen als ik bij hem op bezoek zou komen. Hij heeft geluk want dat is nog precies 1 keer. Natuurlijk doe ik dat. Waarom niet.? Ze worden bij pa aan huis opgehaald, dus ik heb er verder geen omkijken naar. Sommige mensen worden rustiger als ze ouder worden maar daar is bij mijn vader nog niet veel van te merken.
Onderweg naar huis zaten ze geweldig vast in de file. Eerst rond Den Haag, daarna reden ze een stukje en zaten ze opnieuw in de file bij Gouda en Woerden. Pas bij Vianen konden ze gelukkig van de snelweg af en naar het pannenkoekhuis in Leerbroek om daar lekker te gaan eten. Nou, die ging er best in. Lekker ijsje toe en iedereen ging met een vol buikje weer tevreden naar huis. Ach en nou heb ik weer de helft niet verteld. De ontmoeting met de jongedame en de twee heren bewaar ik dan maar voor later. Genoeg voor nu. Dagdag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten