Dodenherdenking...

4 mei. Lieve help, wat zit ik in een flow qua opruimen en weggooien. Niet dat ik als een wilde door het huis ga, nee dat zeker niet, maar rustigaan gaan er toch veel vuilniszakken met spulletjes de deur uit. Zo kreeg ik in 2011 echt veel erg mooie stalen stof van een interieurwinkel. Ik maakte in die tijd veel tassen en daar was de stof prima geschikt voor. Ik combineerde dat met borduurwerk. Borduren deed ik met de draadjes die overblijven van een borduurpakket met telpatroon. Ik borduurde alleen de contouren maar wel met de hand. 

-

Ik maak soms nog wel eens een tasje maar niet veel meer. Niet zoals toen. De planken in mijn kast  lagen in de tussentijd nog vol met stofstalen.  Ik probeerde er een nieuwe bestemming voor te vinden. Eerst via MP, daarna via FB (gratis af te halen) maar dat was geen succes. Na hier en daar rondvragen (ook geen succes) besloot ik ze nu naar de kringloop te brengen. Op een gegeven moment zit het je in de weg en wil je gewoon dat het weggaat. Er blijft nog meer dan genoeg over trouwens. 

Er zijn tegenwoordig zoveel kringloopwinkels dat je kunt kiezen waar je je spullen brengt. Ik probeer altijd zoveel mogelijk te antwoorden op de vraag waar de spullen het best zouden passen. Zo bracht ik de stoffen naar de kringloop niet ver van mijn vader. In die streek wordt nog veel zelfgemaakt/genaaid. Na het brengen liep ik nog even door de winkel (!) want ja... je weet maar nooit en zag ik bij het naar buiten gaan een mevrouw met een stapel stoffen over haar arm staan glimmen van plezier. Mooie stoffen zei ik tegen haar en liep lachend naar de auto. Op weg naar mijn vader. Daar vertelde ik het verhaal nog een keer en ook hij werd blij op deze toch verder altijd wat beladen dag Ook al was mijn vader een beginnende puber, hij heeft de oorlog wel degelijk meegemaakt. Hij haalde herinneringen op aan toen en vertelde over hoeveel jaar later en wat een rommeltje het nu is in de wereld.

We dronken koffie en hij snoepte vast van de lekkere Westlandse aardbeien die ik voor hem meebracht. We ruimden nog een van de stampvolle keukenkastjes op. Elke keer als ik er ben doen we een kastje. We ontdekten nog wat in de familiestamboom (daarover later meer) en keken nog even naar de 'nieuwe' telefoon van pa (lees: ik leer hem steeds iets nieuws) Verder was er iets onduidelijk over de geleverde zorg van het appartement waar hij woont. Man man, je moet echt gestudeerd hebben om die brieven te begrijpen. Na wat gepuzzel lukte dat en kon ik aan het eind van de middag weer naar huis. Eerst nog even flink in de file (A15) maar ook daar kwam een eind aan. Een heerlijke ovenschotel had ik vooraf al klaargezet en hoefde alleen nog opgewarmd te worden. In de avond waren we stil om acht uur en herdachten we.