30 maart. Mijn schoonmoeder was een boerendochter. Of eigenlijk was haar vader een koeienkoopman en kwamen de koeien voornamelijk naar de boerderij nadat ze gekocht waren op de veemarkt. Daarna werden ze doorverkocht aan de boeren in de streek. Bij de boeren was het destijds (en misschien nog wel) gewoonte om de overledene in de opkamer op te baren en de condoleance thuis te houden, in huiselijke kring. We besloten om dat ook op die manier voor haar te doen, dus gewoon in haar appartement. Daar waar ze zo gelukkig was de laatste jaren. Er werd besloten tot twee condoleances.
Eén op donderdagmiddag voor de mensen uit het huis en voor mensen die van ver kwamen en liever niet in het donker wilden autorijden. Wij schoonkinderen namen de taak van koffiejuf op ons zodat de 'eigen' kinderen beschikbaar zouden zijn voor andere dingen. Ik herinner me mijn eigen moeders condoleance een jaar geleden in het kerkelijk gebouw. Een eindeloze stroom van mensen (een paar honderd) die je allemaal een hand gaven en niets persoonlijks konden zeggen omdat de rij nog zo lang was. Mijn moeder was jonger en lid van veel clubjes. Hoe anders was het nu. Als je zo oud wordt, zijn er niet veel mensen over. Maar zij die er nog zijn, zijn des te waardevoller. Het was een hele bijzondere middag met al die broze mensen. Sommigen zelf al zo dicht bij het eind van hun leven....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten