4 april. Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens volgens een oud spreekwoord. En voor mij is dat zo. Want wat was het fijn om weer een hele dag samen (we werken allebei vanuit huis) thuis te zijn. Niet dat we tot grootse dingen in staat waren, dat zeker niet. Het was vooral de luxe van niets te hoeven moeten, doen en zeggen. Van het rustig je gangetje gaan. Van het zoeken naar het ritme van alledag. We pleegden wat telefoontjes, we beantwoorden alleen de e-mail die het dringendst om antwoord vroegen en deden wat het hardst nodig was.
Het leven weer op proberen te pakken. Het was zeker niet zo dat moeder nu al weer vergeten was en dat we over gingen tot de orde van de dag. Het was alleen fijn om weer thuis te zijn en gewone dingen te doen. Want na een week logeren van de meisjes en daar naadloos achteraan drie weken de schilders over de vloer en de week van vorige week was er genoeg blijven liggen. Vijf weken moesten, nee mochten, ingehaald worden. In de middag nam ik even een pauze om te breien aan de sjaal waar ik al zo lang aan bezig was. Even ontspannen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten